Λίνκολν, Άμπραχαμ

(Abraham Lincoln, Χότζενσβιλ, Κεντάκι 1809 – Ουάσινγκτον 1865). Αμερικανός νομικός και πολιτικός, ο 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ (1861-65). Ο πατέρας του ήταν πιονέρος αγρότης, ο οποίος ζούσε από το κυνήγι και τα προϊόντα των χωραφιών που καλλιεργούσε ο ίδιος. Ο Λ. σε ηλικία 9 ετών έχασε τη μητέρα του και ο πατέρας του παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, το 1819, μια γυναίκα η οποία επηρέασε πολύ τον ασκητικό χαρακτήρα του Λ. με έναν ιδεαλιστικό ουμανισμό. Ο ίδιος ξεκίνησε από πολύ νεαρή ηλικία να εργάζεται και αργότερα, ολοκληρώνοντας τις νομικές σπουδές του, άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου (από το 1837). Ωστόσο, ήδη το 1832 ηγήθηκε μιας ομάδας εθελοντών σε μια εκστρατεία κατά των αυτοχθόνων του Mπλακ Xοκ. Τον ίδιο χρόνο το κόμμα των Γουίγκ (φιλελεύθεροι) της κομητείας του τον ανέδειξε υποψήφιο του νομοθετικού σώματος του Iλινόις και, παρότι τελικά δεν εξελέγη, απέκτησε προσωπική αίγλη. Έθεσε ξανά υποψηφιότητα στις εκλογές του 1833 και κέρδισε την εκλογή λόγω της καλής του φήμης και της ευφράδειας που διέθετε, παραμένοντας μέλος της βουλής του Ιλινόις από το 1834 έως το 1842. Το 1846 εξελέγη για μία μόνο νομοθετική περίοδο μέλος του Κογκρέσου, ωστόσο δεν διακρίθηκε ιδιαίτερα, και έως το 1854 δεν αναφερόταν στις εκατοντάδες των επαρχιακών πολιτευόμενων δικηγόρων παρά μόνο για την ειλικρίνεια και την εντιμότητά του. Άλλωστε, έως τότε δεν είχε πάρει σαφή θέση για το ζήτημα της δουλείας, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα βρισκόταν στον πυρήνα των πολιτικών αγώνων της χώρας. Το 1849 εγκατέλειψε το Κογκρέσο, αφού αρνήθηκε τη θέση του κυβερνήτη του Όρεγκον και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Το 1854 επέστρεψε στην πολιτική με έναν ρωμαλέο λόγο που εκφώνησε στην Πεόρια, με τον οποίο εναντιωνόταν στην Kansas-Nebraska Act. Αντίθετος με την υιοθέτηση του θεσμού της δουλείας από τις νεοσυσταθείσες πολιτείες ή από εκείνες όπου ο θεσμός δεν ίσχυε μέχρι τότε, ο Λ. πίστευε ότι η Δύση έπρεπε να μείνει ελεύθερη, προκειμένου να προσφέρεται η δυνατότητα ανέλιξης στους φτωχούς της Ανατολής και του Νότου. Το 1858 ηττήθηκε σε έναν μνημειώδη ρητορικό διάλογο με τον Στίβεν Nτάγκλας, ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος, για θέματα της Γερουσίας. Ωστόσο, συνέχισε να κατακρίνει τον θεσμό της δουλείας, με την επιδοκιμασία των Βορείων. Έπειτα από δύο χρόνια (1860) το συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων στο Σικάγο όρισε τον Λ. υποψήφιό του στην τρίτη ψηφοφορία για λόγους τακτικής, καθώς η επιρροή του ήταν περιορισμένη. Ήταν ταπεινής καταγωγής, απλός, προικισμένος με ρητορική δεινότητα, προερχόταν από τη Δύση, γεγονός που σήμαινε ότι θα συγκέντρωνε τις ψήφους αυτού του τμήματος της χώρας καθώς και των Βορείων, ενώ ο δημοκρατικός υποψήφιος θα συγκέντρωνε τις ψήφους των Νοτίων. Επίσης, ο Λ. δεν ήταν ακραίος· στο μετριοπαθές πρόγραμμά του, που στηριζόταν στο πνεύμα συμφιλίωσης, πρότεινε να μην τεθεί σε ισχύ το καθεστώς της δουλείας εκεί όπου μέχρι τότε δεν ίσχυε, συγχρόνως όμως δεν ζητούσε την κατάργησή του στις περιοχές όπου ίσχυε. Υποσχόταν τη δωρεάν παροχή τμήματος γης σε κάθε άποικο καθώς και τη βελτίωση της εσωτερικής πολιτικής. Επιπροσθέτως, το γεγονός ότι ήταν νέος αποτελούσε θετικό στοιχείο για τον ίδιο, κυρίως σε σύγκριση με τον άλλο υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, Σιούαρντ, η μακρόχρονη πολιτική ζωή του οποίου τον καθιστούσε ευάλωτο στην κριτική. Από την άλλη πλευρά, οι Δημοκρατικοί διασπάστηκαν, και αυτό –αν και όχι αποφασιστικά– ευνόησε τον Λ., ο οποίος εξελέγη με απόλυτη πλειοψηφία. Η νίκη του, παρά τις συμφιλιωτικές του προθέσεις, σήμανε την αρχή της κρίσης αμέσως μόλις έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα των εκλογών. Στις 20 Δεκεμβρίου 1860 η πολιτεία Νότια Καρολίνα αποσκίρτησε από την Ένωση προβάλλοντας ως αιτία το ζήτημα της δουλείας. Τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου την ακολούθησαν οι πολιτείες Μισισίπι, Φλόριντα, Αλαμπάμα, Τζόρτζια (Γεωργία), Λουιζιάνα και Τέξας. Παρά την αποσκίρτηση, ο Λ. ανέλαβε κανονικά τα καθήκοντά του τον Μάρτιο του 1861 και προσπάθησε να κερδίσει χρόνο, αλλά τελικά οι πολιτείες της Συνομοσπονδίας (Νότιοι) ξεκίνησαν τις εχθροπραξίες εξαπολύοντας επίθεση στο οχυρό Σάμτερ που κατείχαν οι Ομοσπονδιακοί (Βόρειοι). Η σύγκρουση υποχρέωσε τον πρόεδρο να τηρήσει αδιάλλακτη στάση στο θέμα της δουλείας και στις 22 Σεπτεμβρίου 1861 δημοσίευσε μία περίληψη της διακήρυξης της απελευθέρωσης των σκλάβων. Ο Λ. επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1864 και απέδειξε ξανά τη μετριοπάθειά του, όταν, μετά τη συνθηκολόγηση των Νοτίων στο Aπομάτοξ (9 Απριλίου 1865), διακήρυξε ότι –αν ήθελαν να επιτύχουν μια ανασυγκρότηση, έστω και θεωρητικά, της Ένωσης– δεν θα έπρεπε να υποστούν οι Νότιοι κανένα αντίποινο προκειμένου να επιστρέψουν στην Ένωση. Όμως, δεν πρόλαβε να εφαρμόσει το έργο της ειρήνευσης, καθώς πέντε μέρες μετά τη λήξη του πολέμου (14 Απριλίου 1965), ένας φανατικός Νότιος, ο Τζον Μπουθ, τον δολοφόνησε μέσα σε θέατρο της Ουάσινγκτον. Το σπίτι των «πιονιέρων», στο Νομπ Κρικ του Κεντάκι, όπου ο Α. Λίνκολν έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σήμερα είναι μουσείο με μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Ο Αμερικανός πολιτικός και πρόεδρος των ΗΠΑ (1861-65) Αμπραχάμ Λίνκολν, σε πίνακα του Τζον Χίλι (Λευκός Οίκος, Ουάσινγκτον).